Selekcja rasy ocicat odbyła się w sposób całkowicie przypadkowy. W 1964 roku amerykańska hodowczyni Virginia Day zapragnęła uzyskać kota syjamskiego o umaszczeniu „ticking” typu abisyńskiego. W tym celu skrzyżowała kotkę syjamską „seal point” z kocurem abisyńskim. Z tej pary urodziły się kocięta syjamskie o poszukiwanej sierści „ticking” typu abisyńskiego. Hodowczyni powtórzyła eksperyment i tym razem uzyskała kociaka o sierści barwy słoniowej ze złotymi cętkami. Córka Virginii Daly stwierdziła, że zwierzak przypomina ocelota, dzikiego kota z Ameryki Łacińskiej, i nazwała go ocicat. Taka jest geneza powstania nazwy nowej rasy. W dalszym procesie selekcji wykorzystywano także koty amerykańskie krótkowłose, w celu wzmocnienia kośćca i wzbogacenia kolorów o odmianę srebrzystą. Ocicaty musiały poczekać aż do początku lat 80-tych XX wieku, żeby ich rasa została oficjalnie uznana.

Charakterystyka Ocicat

Należy wiedzieć, że ocicat to kot o mocnej budowie, rzadko zapadający na jakiekolwiek choroby. Mieszkając w domu i mając dobrą opiekę, może dożyć do 15, a nawet 18 lat. Głowa ocicata jest w kształcie serca i ma też mocny podbródek i długą kufę. Sierść tego kota nie wymaga specjalnej opieki. Jego średnia waga to 4-5 kg. Kolor oczu oscyluje między zielonym a bursztynowym. Jego uszy są szerokie u podstawy, szeroko rozstawione, tworzą jedną linię z policzkami. A maść tego kota charakteryzuje się tym, że jest mieszanką takich oto barw: brązowej, czekoladowej, cynamonowej, niebieskiej, liliowej, płowej i wszystkich odcieni srebrzystych. Warto dodać, że zgodnie ze standardem rasy cętki muszą być dobrze widoczne i nie zlewać się.

Jaki jest temperament tej rasy kota?

Choć wygląda na dzikiego kota, ocicat bardzo lubi ludzi. Jest niezwykle uczuciowy i mimo sympatii do wszystkich domowników nawiązuje głęboką więź z jedną osobą, oczywiście wybraną przez siebie, z którą żyje w symbiozie. Ponadto ocicat dobrze znosi towarzystwo innych zwierząt, w tym psów. Bystry i ekstrawertyczny uwielbia być częścią życia domowego. Bardzo lubi się bawić i zazdrośnie strzeże zabawek. Przykładem może być śmieszna historia kota ze Stargardu, który w nietypowy sposób pilnował swoich cennych zabawek. Opis całej historii znajdziemy na stronie stargardinfo.pl.

Ze względu na łagodny charakter jest łatwy do wyszkolenia, szybko reaguje na polecenia i uczy się aportować przedmioty. Nie jest zbyt hałaśliwy, ale wie, jak „powiedzieć”, o co mu chodzi, na przykład gdy jego miska jest pusta. Źle znosi samotność i dlatego nie jest odpowiednim kotem dla kogoś, kto spędza dużo czasu poza domem.